Kruispunt

Een in het buitengebied overledene werd per hoogkar (’hôogkèèr’) naar een van de Tilburgse parochiekerken gebracht. De lijkstoet hield stil op elk kruispunt. De rouwenden knielden en baden. Dit gebruik, gepraktiseerd tot in de Tweede Wereldoorlog, stoelde op het zeer oude bijgeloof dat op kruispunten het kwade heerste. Door te bidden werd voorkomen dat de duivel de ziel van de overledene in zijn macht kreeg. Dat het op kruispunten niet pluis was, was een van de redenen om er kapellen te bouwen en wegkruisen te plaatsen.