Jos Panhuijsen

Josephus (Jos) Lambertus Antonius Panhuijsen (Tilburg 1900 – ? 1986) was aanvankelijk onderwijzer. Tijdens zijn studie aan de RK Leergangen werd hij voorzitter van studentenvereniging Sint Leonardus. Later werd hij kunstredacteur van het katholieke Het Binnenhof in Den Haag, de stad waar hij ook na zijn pensionering in 1965 bleef wonen. Hij behoorde tot de katholieke groep schrijvers rond de tijdschriften Roeping en De Gemeenschap. Hij schreef essays, romans en gedichten in het Tilburgse tijdschrift Wij (1927). Tot zijn eerste boeken behoren De dag (1929), Het hoopvolle tekort (1930), Het geluk (1931), Het afscheid (1932), De ontmoeting (1937), Zee (1938) en Rechtvaardigen en zondaars (1947). Pas vanaf 1954 maakte hij als romanschrijver naam met Leven alleen is niet genoeg (1954), Iedereen weet het beter (1955), Gewoon bespottelijk (1956), Wandel niet in water (1957), Ik kom niet terug (1958) en vooral De pornograaf (1961). Op 80-jarige leeftijd publiceerde Panhuijsen nog een roman, die hij wellicht als tegenhanger van De pornograaf, De lof der kuisheid (1980) noemde.