Joost Sicking

Josephus (Joost) Hubertus Maria Sicking (Tilburg 1932 – Riel 1986) studeerde aan de voorloper van de Academie voor Beeldende Vorming (1950-1952), het Hogere Instituut voor Schone Kunsten in Gent (1953) en het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen (1954-1959). Na zijn terugkeer in Tilburg (1956) ontwierp hij voornamelijk glas-in-loodramen, wandschilderingen en tapijten. In de jaren zestig voerde Sicking met onder anderen Hans van Zummeren actie tegen het toenmalige gemeentelijke kunst- en expositiebeleid. Naast het vervaardigen van portretten en stillevens werd hij halverwege de jaren zestig aangetrokken tot religieuze onderwerpen. Sicking begon te experimenteren en gebruikte bijvoorbeeld krantenpapier als ondergrond. Deze experimenten leidden in 1966 tot een film over hem in het KRO-programma Galerij. Sicking hanteerde een expressionistische, ironische en ongecompliceerde vormentaal in zijn tekeningen en schilderijen. Hierbij liet hij zich inspireren door mensen, dingen en gebeurtenissen in zijn directe omgeving. Bij zijn laatste expositie in 1985 toonde hij ook ruimtelijke werken. Hij was de zoon van Henri Sicking.