Jonas in de walvis

Jonas in de walvis

Rij 4 bank 5 Jonas in de walvis

De profeet Jonas werd door Jahweh uitgezonden naar de stad Ninive in Assyrië om daar het volk te waarschuwen voor ongeloof en zonden en hen aan te sporen tot boetvaardigheid. Maar Jonas wilde geen boeteprediker van God zijn in een geheel heidens land. Hij trachtte zo ver mogelijk weg te vluchten en scheepte zich in op een boot, die van Israël naar Spanje zou varen. Op zee brak een zware storm los. De schepelingen baden om uitkomst, maar niets hielp. Laatste mogelijkheid: “Laat ons loten om uit te maken, door wiens schuld dit ongeluk ons treft”. En het lot viel op Jonas. Hij werd door de bemanning gegrepen en in zee geworpen. De storm kwam tot bedaren. Jonas werd door een grote vis opgeslokt en drie dagen en drie nachten later op het strand uitgespuwd. Door een nieuw bevel van Jahweh aangespoord, ging hij op reis naar Ninive om zijn opdracht te vervullen. De bewoners van Ninive kwamen tot inkeer en Jahweh verwoestte de stad niet. “Jonas in de walvis” wordt door Christus zelf aangehaald als voorspelling van zijn Verrijzenis in Mattheüs 12.40: “….Een boos en overspelig geslacht vraagt een teken, maar geen teken zal hun gegeven worden dan het teken van Jonas de profeet. Want zoals Jonas drie dagen en drie nachten in de buik van het zeemonster zat, zo zal ook de Mensenzoon drie dagen en drie nachten in het hart der aarde zijn”. Hiermee wordt aangegeven dat God zijn dienaren, die op Hem hopen, wil redden uit alle gevaren.