Jan van Delft

Jan van Delft

Jan van Delft portretteert kardinaal van Rossum in 1930.

Johannes (Jan) Petrus van Delft (Waalwijk 1879 - Tilburg 1952) was een van de achttien kinderen van een Waalwijkse decoratieschilder en fotograaf. Die vader was directeur van de Gemeentelijke Tekenschool, een functie die zijn zoon later van hem overnam. In 1909 ging hij naar de Rijksnormaalschool voor Tekenonderwijs in Amsterdam en daarna naar de Avondtekenschool in Den Bosch. In die periode ontpopte Van Delft zich als een getalenteerd schilder van dieren, landschappen, bloemen en stillevens. In 1912 werd hij docent schilderen aan de RK Leergangen, die in dat jaar in Den Bosch was gestart. Van Delft verhuisde in 1918 met de Leergangen naar Tilburg en was tot 1945 docent aan de Academie voor Beeldende en Bouwende Kunsten (Academie voor Beeldende Vorming). In zijn vrije werk portretteerde hij notabelen, industriëlen, wetenschappers en geestelijken. Zo vereeuwigde hij onder anderen dr. Hendrik Moller, mgr. prof. dr. Thomas Goossens, de burgemeesters dr. Frans Vonk de Both en Jan van de Mortel, dr. Piet de Brouwer, mgr. Joannes Zwijsen en Prinses Juliana. Die twee laatste schilderijen hangen in het Paleis-raadhuis. Tilburg schonk Van Delft in 1949 het ereburgerschap.