IJskelder

Iets voor de toegangspoort naar het kasteel aan de Schoorstraat ligt zo’n vijftig meter van de weg een verhoging, duidelijk herkenbaar door de grote concentratie van bomen. Het is overwoekerd door gras, onkruid en vooral brandnetels. In deze berg bevindt zich de ijskelder van het kasteel. Volgens Arthur Le Mire zou dit het restant zijn van wat ooit het rentmeesterhuis was. Het is een gemetseld gewelf met een stevige toegangsdeur. De deur is door de begroeiing volledig aan het oog onttrokken. Via de deur komt men in een ronde ruimte. Er zijn nog twee aangrenzende kleinere ruimten. De grondoppervlakte heeft een doorsnede van 3 à 3,5 meter. De temperatuur is er laag en stabiel en voelt fris aan, mede door de hoeveelheid zand die over de koepel ligt. De temperatuur komt ook ’s zomers niet boven een graad of twee. In de kelder werden in vroeger jaren ijsblokken bewaard voor gebruik in de zomer. Die werden in de winter uit de gracht gehakt. De naam ijskelder is duidelijk. Maar in vroeger tijd werd het kasteel omringd door boomgaarden. De vruchten hiervan en ook aardappels werden in deze kelder bewaard. Vandaar dat het ook wel de appelkelder wordt genoemd. Nu schijnt het de verblijfplaats te zijn van vleermuizen.