Het dorp van onze ouders

• In het dorp van onze ouders bracht men de hand aan kruis en ploeg.
• De ploeg met "ora et labora"; het ging voorbij, 't was niet genoeg.

• Thuis hadden wij een plattebuis en zes keer Christus aan het kruis.
• Een Heilig Hartbeeld in de hoek, dat is wat ik nog wel eens zoek.

• En bij de hoefsmid, smid Lemoen, liet iedere boer z'n paarden doen.
• De spijker sloeg hij in de poot; je dacht: "Dat paard trapt 't smidje dood".

• Langs de paden en de dreven, daar zag 'k d'n blinde Lommers gaan.
• De blinde man met z'n sigaren; 'k dacht dat dat nooit voorbij zou gaan.

• En Tina Bouwens' winkelbel, die kent ons hele volkje wel.
• En Kiske Vos, d'n olieboer, reed altijd zijn petroleumtoer.

• Ze kwamen overal vandaan om naar de Petrusschool te gaan.
• Met bal en knikkers in de zak, of een fluitje van een wilgentak.

• En liep je 's middags weer naar huis, naar 't Winkel of de Zwarte Gruis.
• Ik zag dan elke dag wel iets, al was 't maar Nolda de Kriek d'r fiets.

• En had je iets verkeerds gedaan; pas op, daar kwam de veldwacht aan.
• De dikke Roymans op z'n fiets; we deden allemaal wel eens iets.

• We kennen ook toch Mijntje Bus, die had op zaterdag een klus.
• En 't Wenderke en zuster Buijs, die kwamen bij de zieken thuis.

• Soms zag je bij een erf of laan het strooike van Sint Felix staan.
• Je wist: Er heerst hier groot verdriet; de dood ontzag ons dorpje niet.

• De rozenkrans hing aan de muur voor 's avonds in het laatste uur.
• We gingen dagelijks naar de kerk en zondags had je twee keer werk.

• Het Lof en daarna de Familie, pesjonkelen en de vastentijd.
• 't was lang voor het concilie; we zijn dat allemaal kwijt.