Haverzak

Vroeger waren er nogal wat mensen onderweg met paard en wagen. Melkboeren, bakkers, kolenboeren en aardappel- of eierboeren langs de wegen. Boeren die met paard en kar naar de akkers gingen. Voerlui die zorgden voor vrachtvervoer van de ene naar de andere plaats. En altijd hadden zij voor het paard een haverzak bij zich. Bij rustpauzes werd het paard de haverzak voorgebonden, zodat het paard wat kon eten. Met nadruk op wat, want heel veel haver zat er niet in de zak. Het paard moest er moeite voor doen door de zak tegen de grond te duwen, tegen een muur of een ander vast voorwerp. In een enkel geval werd de haverzak de hele rit voorgebonden om te voorkomen dat een paard steeds zou eten van heggen en planten langs de weg (tot ergernis van de klanten) of om, indien het paard wat agressief was, te voorkomen dat het voorbijgangers zou bijten.