Graauwmans, Cornelis
| Keesje Graauwmans | ||
| ||
| Keesje Graauwmans | ||
| Volledige namen | Cornelis | |
| Geboortedatum | 23-04-1942 | |
| Geboorteplaats | Gilze en Rijen (Hulten) | |
| Adres | Hulteneindsestraat 5 | |
| Woonplaats | Hulten | |
| Overlijdensdatum | 19-08-1943 | |
| Plaats van overlijden | Hulten | |
| Bijzonderheden | Omgekomen bij een bombardement | |
Kun je het levensverhaal van dit oorlogsslachtoffer aanvullen? Of heb je een foto gevonden die we kunnen digitaliseren? Op de hoofdpagina van portaal Gilze en Rijen zie je hoe te reageren. Wij nemen graag contact met je op!
Graauwmans, Cornelis (geboren Hulten, 23-04-1942 - gestorven Hulten, 19-08-1943), zoon van Franciscus Graauwmans (1905-1974) en Elisabeth Catharina Koijen (1910-1989).
Achtergrond
Keesje Graauwmans werd op 23 april 1942 in Hulten geboren als zoon van Franciscus Graauwmans (Frans), walser lederfabriek en Elisabeth Catharina Koijen (Betje), huisvrouw. Keesje was het achtste kind uit een gezin van dertien – tien jongens en drie meisjes. Drie van hen, Keesje en zijn broertjes Pietje en Theo kwamen om bij het bombardement van 19 augustus 1943 in Hulten. Pietje was 12 jaar oud, Theo 10 jaar en Keesje was met zijn 16 maanden op dat moment de jongste. Na deze ramp werden er in het gezin nog vijf kinderen geboren. Vader Frans en moeder Betje lieten bij drie van deze kinderen de roepnamen van hun overleden zoontjes terugkomen. Na de oorlog moest het gezin nog een dochtertje missen. Op 4 maart 1946 overleed Joke (Josina Maria) aan de gevolgen van difterie; ze was nog net geen jaar oud.
Gebeurtenis
Hoe de broertjes Graauwmans om het leven kwamen? Het gezin woonde aan de Hulteneindsestraat op nummer 5, weet de later geboren broer Johan, de jongste van het gezin (1952). Vader Frans was werken, hij was walser bij leerlooierij Van Gorp. Moeder Betje was op de fiets naar Baarle-Nassau om boodschappen te doen. “Ze haalde er altijd boter en sigaretten, smokkelde dus eigenlijk, maar alleen voor haar eigen gezin,” aldus Johan. De kinderen waren buiten op de akker aan het spelen en buurvrouw Akkermans hield een oogje in het zeil. Toen tegen zevenen het luchtalarm afging, heeft de buurvrouw de kinderen nog geroepen. En afgaand op de tekst van het bidprentje heeft Theo nog zorgzaam zijn kleine broertje vastgepakt, maar het was al te laat. Theo en Keesje overleden ter plaatse, Pietje werd nog naar het ziekenhuis in Tilburg gebracht, maar stierf daar twee dagen later. De buurvrouw, Antoinetta Akkermans, en twee van haar kinderen, Jan en Ria, kwamen bij ditzelfde bombardement ook om het leven. Toen moeder Betje teruggefietst kwam uit Baarle-Nassau had ze al snel in de gaten dat er iets goed mis was. Ze had onderweg al in de sloot moeten schuilen voor de beschietingen, maar in de buurt van Hulten werd ze samen met andere fietsers staande gehouden. Ze werden naar hun namen gevraagd en toen zij de hare noemde, moest ze blijven staan. “En dan weet je al genoeg”, zou ze later vertellen.
Het hele verhaal over dit bombardement vind je achter deze link
Foute berekening van Amerikanen zorgt voor een drama in Hulten - 19 augustus 1943
Daarna
Hoe het de familie Graauwmans na die rampdag verging? Johan: “Mijn familie is tijdelijk nog naar Ulvenhout geëvacueerd; het was te gevaarlijk in Hulten. Mijn moeder is daar met haar kinderen te voet naar toe gegaan. Ze was toen zwanger van Piet (vernoemd naar het overleden broertje). Hij is daar op 18 februari 1944 (te vroeg) geboren.” Na Piet volgden nog vier kinderen in het gezin. Johan zelf was in 1952 de hekkensluiter. “Dertien namen staan er in het trouwboekje van mijn ouders. Mijn naam staat nog onder de laatste regel geschreven. Want vader zei tegen de ambtenaar, nee geef maar geen nieuw trouwboekje, want dan maken we dat ook nog vol.” Zoals dat vroeger in veel gezinnen ging, werd er over het bombardement en de gevolgen daarvan weinig gepraat. “Mijn vader heb ik nooit iets over het overlijden van mijn broertjes horen zeggen. En moeder vertelde wel wat als ze er naar gevraagd werd, maar de echte verhalen kwamen pas toen ze ouder werd. Alsof ze het toen pas ging verwerken. En als je haar vroeg hoe ze dat toch allemaal had gedaan in die tijd, zei ze: “Je moest vooruit, de volgende dag waren er weer de kinderen die om mama vroegen. Alles moest doorgaan.” Doorgaan voor de andere kinderen, zo was ze, weet Johan. “Ze was een lief mens dat niet bij de pakken neer ging zitten. Ik heb ook nooit het gevoel gehad dat de gevolgen van het bombardement doorwerkten in ons gezin.” Hoewel veel huizen schade opliepen, was hun huis aan de Hulteneindseweg nog bewoonbaar na die 19e augustus. En het staat er nog steeds. De familie Graauwmans is er tot 1954 in blijven wonen. Toen zijn ze naar de Laagstraat in Rijen gegaan. De broertjes werden begraven op het kerkhof in Hulten. Johan weet dat er kruisjes hebben gestaan. Maar de laatste keer dat hij er kwam, kon hij de grafjes niet meer vinden.
Bronnen en Literatuur
- Familieverhalen en -foto's - Met dank aan (broer) Johan Graauwmans en zijn zoon Patrick
- Overlijdensregister 1943 Gilze en Rijen, aktenummer 64, Regionaal archief Tilburg
- Hout, J.P. van den. e.a. Vijf jaar luchtfront – Het vliegveld Gilze-Rijen in de Tweede Wereldoorlog - deel IV. Uitgave Heemkring Molenheide, 1987