Graard Bergmans

Graard (later Gerard genoemd) Bergmans kan tot de notabelen van Udenhout gerekend worden. Ook al was hij geen dokter of notaris, door zijn persoon en prestaties werd hij als notabele benaderd. Het feit dat hij mank liep, heeft ervoor gezorgd dat hij niet ging boeren, maar een administratieve functie aanvaardde. Met alle carrière-gevolgen van dien. In 1914 werd hij aangesteld als hulp voor de administrateur-magazijnmeester in het pakhuis van de Boerenbond. Hij ging toen al regelmatig met zaakvoerder Willems naar de beurs te Rotterdam. In mei 1916 haalde hij op de Landbouwschool te Boxtel het diploma zaakvoerder. De vakken waren destijds technische vakken, boekhouden en proefstation-zaken. In 1916 legde Jan Martens zijn functie van secretaris-penningmeester bij de Boerenbond neer en Graard volgde hem op. Toen Nederland eind jaren ’20 in een economische crisis geraakte, werd Graard in 1931 secretaris van het Udenhoutse Crisiscomité. In 1933 nam hij ook plaats in de Commissie van Samenwerking, waarvoor hij in 1936 een bronzen legpenning ontving van het Nationaal Crisiscomité. In 1933 werd hij secretaris van de Commissie van Toezicht van de Lagere Landbouwschool. In mei 1941 vierde Udenhout zijn 25-jarig dienstverband groots. Er was thuis op de Schoorstraat een receptie. Gaandeweg kwam hij naast het pakhuis in Udenhout ook op het bijkantoor van de CHV Veghel aan het kanaal in Tilburg te werken. Een tijd lang had hij twee werklocaties. Uiteindelijk koos hij voor Tilburg en verhuisde in 1946 naar Goirle. De verhuizing had niet zozeer met zijn werk in Tilburg te maken als wel met het feit dat hij wat grond bij zijn huis wilde hebben. Op de Schoorstraat had hij een prachtige villa, die door zijn schoonvader was gebouwd, maar daar lag weinig grond bij. De tuin van Slimstraat 6, destijds van bakker Pieter van Dam, liep er vlak achter. Graard had geprobeerd van Pieter van Dam wat grond te kopen, aangrenzend aan zijn huis, maar tevergeefs. Graard bouwde in Goirle een huis naar zijn wensen. Zijn echtgenote Jo Brekelmans was allesbehalve gelukkig dat ze Udenhout en het huis dat haar vader er had gebouwd moest verlaten.