Gillan, Gottfred Lyall
| Gottfred Lyall Gillan | ||
| ||
| Volledige namen | Gottfred Lyall Gillan | |
| Geboortedatum | 06-08-1912 | |
| Geboorteplaats | Taihape (NZ) | |
| Woonplaats | South Grafton, New South Wales (AU) | |
| Burgerlijke staat | Gehuwd | |
| Naam echtgeno(o)t(e) | Alice Ann Graham | |
| Overlijdensdatum | 21-07-1944 | |
| Plaats van overlijden | Tilburg | |
Geef de oorlog een gezicht!
Kun jij ons helpen met het schrijven van het levensverhaal van deze persoon?
Hoewel het meer dan 75 jaar geleden is dat er een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog blijft het belangrijk de slachtoffers te herdenken. We willen door hun verhaal te vertellen de slachtoffers eren en de herinnering levend houden. Alle Tilburgse oorlogsslachtoffers zijn opgenomen in de Wiki Midden-Brabant en we streven er naar van ieder een levensbeschrijving en foto op te nemen.
Helaas hebben we van sommigen maar beperkte of soms helemaal geen informatie. We hebben jouw hulp nodig deze levensverhalen vast te leggen door ontbrekende informatie aan te vullen met verhalen of foto’s. We ontvangen je reactie graag via info@regionaalarchieftilburg.nl o.v.v. Wiki Oorlogsslachtoffers.
Inhoud
Achtergrond
Gottfred Lyall Gillan wordt geboren op 6 augustus 1912 in Taihape. Hij is de zoon van Douglas en Myrtle Lilyan Gillan. Gottfred gaat naar school aan het Seddon Memorial Technical College, Auckland en in zijn vrije tijd rugbyt en zwemt hij graag. Nadat hij de school verlaat gaat hij werken in een houtzagerij. Op het moment dat hij zich aanmeldt voor de opleiding van vliegtuigbemanningen op 20 januari 1941, werkte hij bij de Tarawera Timber Coy., Te Haroto. Gottfred is getrouwd met Alice Ann Graham en uit dit huwelijk wordt een kind geboren.
Diensttijd
| Lancaster ND752 | ||
| ||
| Een foto van de Lancaster ND752 (callsign AA-O).
bron: onbekend |
Gottfred Gillan wordt op 25 januari 1942 aangenomen bij de Initial Training Wing, Levin. Na voltooiing van deze training vertrekt hij op 2 maart 1942 naar Canada voor zijn verdere opleiding. Hij arriveert op 5 april 1942 bij no. 2 Depot in Brandon, Manitoba, en wordt op de 12e van dezelfde maand overgeplaatst naar no. 3 Wireless School in Winnipeg, Manitoba. Op de 24 oktober gaat hij naar no. 5 Bombing and Gunnery School, Dafoe, Baskatchewan, waar hij op 23 november 1942 zijn Wireless Operator en Airgunners badge ontvangt. Gottfred wordt dan bevorderd naar de rang van sergeant. De oversteek vanuit Canada naar Groot-Brittannië maakt hij op 12 december 1942 vanuit No. 1 Depot in Halifax, Nova Scotia. Hij arriveert op 19 december 1942 bij No. 11 Personnel Despatch and Receiving Centre in Bournemouth. Op 5 februari 1943 wordt hij geplaatst bij No. 2 (Observer) Advanced Flying Unit in Millon. Vandaaruit op 6 april naar No. 11 Operational Training Unit.[1] in Buckinghamshire. Bij deze unit in maakt hij kennis met zijn bemanningsleden en haalt hij zijn opleiding als Wireless operator op de Wellington-bommenwerper. Eind juni 1943 wordt hij bevorderd tot Flight Sergeant en traint hij met zijn bemanning verder bij de No. 1657 Heavy Conversion unit, Stradishall, Suffolk met het vliegen met een Short Stirling bommenwerper. Op 21 augustus worden ze weer overgeplaatst naar No. 11 O.T.U, Westcott, Buckinghamshire en op 30 december naar No. 1651 Conversion Unit[2], Wratting Common, Cambridgeshire voordat hij op 3 april 1944 naar No. 75 (NZ) Squadron in Mepal, Cambridgeshire. Bij het squadron neemt hij als boordschutter van een Short Stirling-vliegtuig deel aan vier operationele vluchten, waaronder het bombardement op Laon in Frankrijk en het leggen van mijnen op La Rochelle en Brest in Frankrijk en in de baai van Kiel, Duitsland. Eind april wordt de bemanning bij het No. 3 Lancaster Finishing School[3] in Feltwell, Norfolk omgeschoold naar het vliegen met een Lancaster bommenwerper. Begin mei komen ze weer terug bij het No. 75 (NZ) Squadron, Mepal. Gottfred is dan inmiddels bevorderd tot Warrant Officer. Als wireless operator van de Lancaster voert hij nog eens 22 operationele vluchten naar onder andere Kortrijk, Leuven, Boulogne, Trappes, Calais, Caen, Lestieux, Le Havre, Villers Bocage, Pas de Calais en Parijs, allemaal in Frankrijk en Duisberg en Dortmund, in Duitsland.[4]
Gebeurtenis
Juli 1944. De geallieerden hebben vast voet in Europa gekregen. Operatie ‘D-Day’ is geslaagd, de opmars is in volle gang. De bombardementen gaan echter ook voort, zoals in de nacht van 20 op 21 juli 1944. Deze warme en heldere zomernacht is één van de drukste nachten geweest voor de Tilburgse Luchtbeschermingsdienst. De geallieerden voeren deze nacht aanvallen uit op de synthetische olie-installaties van Rheinpreußen in Meerbeck-Homburg en Bottrop-Welheim. De 138 bommenwerpers van het type AVRO-Lancaster, behorende tot de No.3 Group Bomber Command, hadden het voorzien op de installaties in Meerbeck. Hun thuishaven was Mildenhall (Suffolk). Tussen 0.39 en 02.30 uur wordt door de Luchtbeschermingsdienst luchtalarm gegeven: "Voortdurend overtrekken, op grote hoogte, van vele vijandelijke vliegtuigen, vliegend van west naar oost." Er is veel afweergeschut en schijnbaar met succes, want er worden in totaal acht toestellen gesignaleerd, die in diverse richtingen buiten Tilburg brandend neerstorten. Omstreeks 01.40 stortte het door Alan Leslie Smith bestuurde toestel neer op de grens van Tilburg en Dongen.
Het tweede toestel van de aanval op Meerbeck dat in Tilburg verongelukte was de AVRO Lancaster, gevlogen door de Nieuw-Zeelander Henry John Burtt. Het toestel stortte op 21 juli om 02.00 uur neer aan de noordgrens van Tilburg en Udenhout. De plaats werd begrensd door de Kouwenberg-Vijfhuizen en Quirijnstok. De peiling op de kaart gaf drie evenwijdige lijnen te zien, zodat werd aangenomen, dat het vliegtuig zeer ver buiten de gemeentegrens moest liggen. Dat deze peiling zo gegeven kon worden bleek achteraf mogelijk, omdat het toestel explodeerde voordat het de grond raakte en in meerdere brandende en niet brandende delen crashte. Men verkeerde terecht in de veronderstelling, dat het toestel buiten Tilburgs gebied was neergekomen en derhalve was er weinig aandacht aan besteed. Pas op 23 juli werd het toestel ontdekt: "17.31 uur, hoofdwachtmeester Paas deelde mede, dat er een vliegtuig ligt met lijken, die reeds in staat van ontbinding verkeren in de Quirijnstokstraat, richting spoorlijn Udenhout" Deze mededeling werd terstond doorgegeven aan de Ortskommandantur, doch men was -net zoals de situatie in Dongen- reeds op de hoogte van het voorval. De lijken waren reeds vrijgegeven en de Luchtbeschermingsdienst werd dringend verzocht ook deze lijken te bergen. In eerste instantie vond men drie lijken, doch 's avonds om 23.00 uur werden nog twee lijken gevonden. De twee overige bemanningsleden werden als vermist opgegeven, doch later bleek dat de Duitsers deze twee reeds gevangen hadden genomen.[5] Behalve Gillan sneuvelden:
| Het graf van Gottfred Lyall Gillan op de begraafplaats aan de Gilzerbaan. | ||
| ||
| foto: Mark de Weerd |
Graf en monument
Gottfred Lyall Gillan is begraven op de Algemene begraafplaats aan de Gilzerbaan te Tilburg, vak B, rij 2, graf 61. Hij wordt herdacht in het Auckland War Memorial Museum, World War 2 Hall of Memories.
Lancaster ND752
De Lancaster ND752 (callsign AA-O) waarin de bemanning van Gillan verongelukt is een “beroemd” vliegtuig en speelt een hoofdrol in de kort film “Maximum Effort”. Niet bekend is of de bemanning van Gillan te zien is in de film. Ook zijn er een aantal foto’s van deze bommenwerper.
Externe links
Noten
- ↑ No. 11 O.T.U. werd in 1940 opgericht als onderdeel van No.6 Group R.A.F. Bomber Command op RAF Bassingbourn om nachtbommenwerpers te trainen. In 1942 voerde het zeven operationele nachtbombardementen uit. In september 1942 verhuisde het naar R.A.F. Westcott en zijn satellietstation RAF Oakley. Het werd ontbonden op 18 september 1945
- ↑ Met de introductie van nieuwe zware bommenwerpers, de viermotorige Short Stirling, Avro Lancaster en Handley Page Halifax, introduceerde de Royal Air Force zware conversie-eenheden (HCU). Deze HCU's begonnen zich eind 1941 te vormen om bemanningen te kwalificeren die waren getraind op middelgrote bommenwerpers om de zware bommenwerpers te bedienen voordat ze uiteindelijk bij de operationele squadrons werden geplaatst. Sommige HCU's waren betrokken bij bombardementen boven Duitsland.
- ↑ Deze school kreeg de taak Lancaster-ervaring te geven aan vliegtuigbemanningen die net hun training bij een Heavy Conversion Unit hadden afgerond voordat ze bij een operationeel squadron werden geplaatst. In 1944, toen Lancasters werden gebruikt bij Heavy Conversion Units, werden de Lancaster Finishing Schools ontbonden.
- ↑ RNZAF [Royal New Zealand Air Force] Biographies of Deceased Personnel 1939 - 1945 (Bound Volumes)
- ↑ Bron: G. Kobes, De Tilburgse Koerier, 26 oktober 1989.