De Werkplaats in WOII
De Tweede Wereldoorlog had in eerste instantie geen gevolgen voor de Centrale Werkplaats. Voor het onbruikbaar maken van de Werkplaats werd een detachement genietroepen op de Werkplaats gelegerd. Tussen Koepelhal en het voormalige wielendraaierijgebouw aan de Koestraat werden loopgraven aangelegd. De opmars van het Duitse leger ging echter zo snel dat het onbruikbaar maken uiteindelijk niet is doorgegaan.
Na de inname van Nederland door de Duitsers werd het werk gewoon voortgezet. De spoorwegstaking van 17 september 1944 had echter wel gevolgen voor de werkplaats. Vanaf dat moment, tot aan de bevrijding van Tilburg op 17 oktober 1944, voerden de Duitsers systematische vernielingen aan de gebouwen en machines uit en voerden weg wat draagbaar was. Het transformatorhuis met bijbehorende installatie, de watertoren, alle vaste stoomketels die voor de aandrijving van machines werden gebruikt, alle elektrische loopkranen, ook die van 100 en 125 ton, en alle gereedschapswerktuigen werden door het 'Sprengcommando' opgeblazen. Tevens werden 27 in reparatie zijnde locomotieven en 16 tenders door middel van explosieven beschadigd. De Duitsers lieten verder geen wissel of kruispunt meer heel. De gebouwen bleven echter bespaard, op de ramen na. De wederopbouw van de Werkplaats begon direct na de bevrijding, met behulp van de Engelsen. Het was van groot belang dat de treinen weer konden rijden in Nederland.
De Koepelhal zou direct na de oorlog nog een grote rol spelen in de amusementswereld van Tilburg. De O.V.S.T. (Ontspannings Vereniging Spoorwegen Tilburg) bouwde de hal om tot een schouwburg met 1240 zitplaatsen. Toon Hermans, Willie Alberti en Rita Corita traden er op.
In de dakconstructie van de Locomotiefhal zitten nog resten van het afweergeschut van de Duitsers dat op die plaats werd gebruikt tijdens de oorlog.
Zie ook
Bron
- ‘Nedtrain Tilburg 1868-2003’ – Geschiedenis van de spoorwegwerkplaats D’n Atelier: Henk van Doremalen en Martin van Broekhoven, Tilburg, 2003.