Broer- en zussendag

Het Nieuwsblad publiceerde in 1989 een groot artikel over de broers- en zussendag. Het beeld van een verslaggever: Ouders van pupillen worden bejaard, komen minder op bezoek en hebben niet meer de kracht om te knokken voor de belangen van hun kind. Dit probleem speelt in veel Nederlandse internaten. Vandaar dat de tehuizen broers en zussen van de zakzinnige pupil stimuleren om deze taak van hun ouders over te nemen. De instituten hebben er hun handen vol aan. “Veel ouders hebben de belangenbehartiging van hun zwakzinnig kind lang in eigen hand gehouden”, zegt Mark Ketelaars, maatschappelijk werker op Assisië. “Ze ervaren dat als hun ouderlijke plicht en wilden de kinderen daar niet mee opzadelen”. Marijke Voogd uit Middelburg: “Mijn ouders beschouwen René als hun eigen probleem. Vader vreet zich op. Hij voelt zich verantwoordelijk voor de zwakzinnigheid van zijn zoon”. Thuis zwijgen de ouders over het geestelijk gehandicapt kind en dragen het als een last met zich mee. “Gesprekken over René zijn oppervlakkig”, zegt Marijke. “Als mijn ouders hem bezocht hebben, vertellen ze alleen iets over de nieuwe kleren die hij heeft gekregen”. “Een op de tien ouders vertelt de kinderen pas na jaren dat er nog een broer op Assisië leeft”, zegt Mark Ketelaars. Hoe anders is het verhaal van Lucienne Kamp. “We bezoeken Lambert om de beurt. Een van ons gaat elk jaar naar de fancyfair op Assisië. Een ander brengt een bezoekje aan de camping waar lambert met de afdeling op vakantie is. Ik waak over zijn financiën.