Beschieting Goirle, oktober 1944.

Goirle onder vuur

Eind september 1944 kwam het front steeds dichter bij Goirle. Op 24 september werd Turnhout bevrijd, op 3 oktober Ravels en Weelde. De Duitsers reageerden met het aanrukken van verse troepen. Die werden gelegerd in het dorp en op Abcoven, van waaruit zij de Engelsen met artillerie bestookten. Op de oude trambaan ten zuiden van Goirle werden drie barricades opgericht en in de kerktoren kwam een Duitse observatiepost. Op 5 oktober begon de beschieting van Goirle.

Meester Dirksen, hoofd van de O.L. School in Goirle en tevens hoofd Luchtbeschermingsdienst Goirle schreef in zijn memoires:

Het was bijna twee uur in de namiddag, toen vier Duitse Tijgertanks door het dorp daverden, richting grens. Op dat ogenblik ontploften de eerste Engelse granaten en daarmee had de strijd om de bevrijding Goirle bereikt. In minder dan geen tijd was er op straat geen levende ziel meer te bespeuren. De meesten zochten snel de veiligheid op in hun kelders. Dat was nodig, want er brak een hels concert los van gierende granaten, dreunende inslagen, vallend puin en rinkelend glas. De inslagen van de granaten volgden elkaar snel op. Vooral de Besterdstraat, de Spinnerijstraat en de St. Jansstraat lagen zwaar onder vuur. Later op de middag werd het wat rustiger tot er in de eerste avonduren een stilte viel. Stilte vóór de storm, want rond middernacht brak het oorlogsgeweld weer los. Zo waken wij de nacht door. De kinderen slapen er gelukkig doorheen, alleen Bep is nogal eens wakker. Tegen 6 uur - het lijkt wel een eeuwigheid voordat het zover is - schijnt het alsof de hel boven ons huis is losgebroken. Met zeer korte tussenpozen gieren de granaten aan en het lijkt soms of ze boven ons huis ontploffen. Het geweld van deze korte, spannende tijd, die toch zo lang lijkt, dat we direct onder vuur liggen, is niet te beschrijven. Er is gerinkel van glas, pannen vallen in scherven, de grond schudt en dreunt, de zenuwen staan tot het uiterste gespannen. Eindelijk rond 8 uur, als het enige tijd stil geweest is, durven we uit de kelder te komen. Hoe stil lijkt het nu na het nachtelijke lawaai. Als ik buiten de poort kom, zien we hoe we gespaard zijn gebleven, rondom ons overal schade, vernieling, getroffenen in have en goed. Tegenover ons kwamen enige voltreffers in het achterhuis. - een ruïne... alles kapot... en naast ons vier huizen op rij, die meerdere voltreffers incasseerden, met alle gevolgen van dien. Meerdere woningen liepen schade op van granaten die in de nabijheid ontploften. Sommige zijn lelijk toegetakeld en voorlopig onbewoonbaar. Maar de bewoners, die in de kelders schuilden als wij, zijn er, Gode zij dank, heelhuids afgekomen. Eén slechts is er licht gewond. En we zijn blij een gezin de gelegenheid te kunnen geven bij ons te eten en wat op verhaal te komen van de doorstane emotie. Als dan later op de dag de balans wordt opgemaakt, constateren we als gevolg van de eerste "frontnacht": elf doden onder de burgers, een dertigtal zwaar- en lichtgewonden en ca. 300 beschadigde woningen, waaronder er verschillende zijn die ongeveer of geheel in puin liggen. Van deze dag af leeft Goirle onder de grond.

Op zondag 8 oktober werden de slachtoffers van de beschieting tegelijk begraven.

Met tussenpozen gingen de beschietingen gewoon door met grote materiële schade als gevolg. Vanaf 18 oktober werden de beschietingen en de gevechten weer wat intensiever. Dit kwam doordat de geallieerden de troepen rond Goirle aflosten: de nieuwe troepen begonnen direct weer met het beschieten van de Duitse stellingen. Zo werden in de nacht van 18 op 19 oktober 1944 niet minder dan 200 inslagen geteld. Van 5 oktober tot en met de dag van de bevrijding op 27 oktober kwamen in totaal 24 inwoners van Goirle om het leven tijdens de beschieting van het dorp.

Bron: 'Een grensdorp bedreigd, bezet en bevrijd. Goirle 1940-1945'. (Goirle,1994).

(Gerrit Kobes)

Navigatie

Hulpmiddelen

Beschieting Goirle, oktober 1944.