1940-1945; Het verhaal van Fam. de Meijer
Familie De Meijer denkt veilig te zijn in de schuilkelder
Cornelis (Kees) Johannes de Meijer, geboren 29 april 1928 te Raamsdonk, wonende te Raamsdonksveer en aldaar overleden op 13 mei 1940 om 15.00 uur, ten gevolge van schotwonden in de borst.
Kees is een zoon van Amoldus (Nol) de Meijer en Antonia (Tonia) Bouwens
Tijdens het veroveren van Nederland door Duitsland, in de tweede wereldoorlog, werd op 13 mei 1940, tweede Pinksterdag, met geweld Raamsdonksveer ingenomen. De Duitse troepen waren al op 10 mei 1940 Nederland binnen gevallen. Als voorbereiding op het eventuele komende oorlogsgeweld werd op de scheepswerf van Van Suijlekom in Raamsdonksveer een schuilkelder aangelegd. Toen de veroveraar op 13 mei 1940 op verzet stuitte rondom Raamsdonksveer werd er agressief gereageerd door de Duitse troepen met een schotenwisseling als gevolg.
Tijdens dat gebeuren waren er diverse mensen onschuldig onderweg. Het gezin van Nol de Meijer dat woonde op 't Fort (Haven) liep even op, het was toch zondag. Haastig probeerde iedereen een goed heenkomen te zoeken. Met vele anderen gingen zij de schuilkelder in op de scheepswerf. Met angst en beven werd in de schuilkelder plaats genomen. Kees zat tussen zijn ouders in. De Duitsers wilden aanvankelijk de schuilkelder opblazen omdat deze als een militair object werd beschouwd.
Rinus Oome, die de schuilkelder niet had gehaald en achter de beschoeiing van de Haven was weggekropen, hoorde dit de Duitsers zeggen. Met gevaar voor eigen leven kwam hij tevoorschijn en maakte hen duidelijk dat het burgers waren, waaronder zijn gezin. “Het zèn alleen mar burgermeese en main hoishouwe!!" (Het zijn alleen burgers en mijn gezin.) Hij kon hun er niet van weerhouden dat zij enkele handgranaten in de schuilkelder gooiden. De scherven verzaakten niet hun vernietigende werking te doen met als resultaat dat Kees de Meijer overleed. De vader en de zus van Kees waren gewond evenals Jan Oome, de zoon van Rinus Oome. De mensen verlieten de schuilkelder.
Voor Nol en Tonia de Meijer was het een lijdensweg naar het ziekenhuis. Hun levenloze zoon moesten zij dragen en Nol verloor behoorlijk wat bloed onderweg. Tijdens deze lijdensweg werden zij geconfronteerd met Duitse controle die hen gelaste de Hitler groet te brengen!
In het ziekenhuis werden de gewonden verzorgd. Het gezin van Nol en Tonia de Meijer keerde ontredderd terug naar 't Fort. Daar werd hun medegedeeld dat zij daar niet mochten blijven wonen omdat het te gevaarlijk was in verband met de strategische ligging van het huis. De broers van Nol waren snel ter plaatse en in overleg werd besloten dat het ontredderde gezin zijn intrek mocht nemen bij de broer van Nol, Jan de Meijer. Het gezin heeft een halfjaar in de Koningstraat gewoond bij Jan.
De uitvaart van Kees werd op uitdrukkelijk verzoek van zijn moeder uitgesteld omdat zij te ontdaan was om dit al toe te staan. Nadat het ontzielde lichaam van Kees enkele dagen in de kelder onder het ziekenhuis had gelegen werd hij begraven met aanwezigheid van enkele toevallige personen die bij de kerk stonden. In die dagen mocht er geen uitvaart plaatsvinden omdat stoetvorming verboden was. Daarna is er een uitvaart H. Mis gehouden waar de klasgenoten van Kees, zesdeklassers van Frater Hubertines, gezongen hebben.
Doordat de handgranaten gevuld waren met diverse afval zoals spelden en dergelijke heeft Mien de Meijer altijd last van haar been gehouden. Bij Jan Oome hebben de doktoren niet durven besluiten om de scherf uit zijn hartstreek te verwijderen. Bij Nol de Meijer zijn de verwondingen afdoende hersteld. Maar doordat Nederlanders in Duitsland te werk werden gesteld en Nol de Meijer dit wilde voorkomen voor zijn zwaargehavend gezin, moest hij vele malen onderduiken om uit de handen van de Duitsers te blijven. De hierbij ontstane spanningen werkten op zijn zenuwen dat tot gevolg had dat hij slechter ging horen en uiteindelijk vrijwel niets meer hoorde.
De handicap was compleet, getekend door de oorlog zonder dat het gezien werd!
| Heeft u aanvullingen of wijzigingen bij dit artikel? opdekaart@veerserfgoed.nl |